Yara

Lavanta kokulu
bir yalnýzlýða sardým kalbimi.
Arýndýrdým ellerimi özü geçmiþ sevdalardan.
Bir yalana inanmýþtým,
vurdu geçti
izleri kaldý solumda.
Yara iþte, zamanla iyileþir dedim.
O yüzden dönüpte bakmýyorum ardýma.
Kendi kabuðuma çekildim,
Yorgun cümleler yazýyorum duvarlara.
Ve paslý bir demiri andýrýyor yüzüm.
Hiç iyi olmasamda
Bir söz verdim kendime.
Bundan böyle,
Bir daha adýn deðerse göðsüme,
Þiirler affetsin beni
Ama ben deðil...

Özge Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın: