PÈĶÎ ÝÁ ÔĹÛM

kurulan hayeller kurulan ümitler
bedava derlerdi öyle biliyordum
ama artik hayal bile kuramiyorum
cünkü onunda bir bedeli olacagýný biliyorum artik aci cektik ögrendik.
biliyorum bir gün onuda maf edeceklerini paranparca edeceklerini.

sessiz kalmakta güzel dediler
ben sessiz kaldikca dagildim
yok oldum günden güne elimde olan sanki kayip gitti bir anda

ve bu sessizlikte yine birsey ögrendim
tüm dünyaya haykýrmak baðirmak
ve artik lanet etmek geldi kahrolasi yasadigim düzene

ve þuan sadece hýckýra hýckýra
aðlayýp gökyüzünü bile kýskandýrýp
o sahteligin yaþlarý gözümde süzülüp düþmesini saðlýyorum

gülmeyi deniyorum mutlu olmayý
ilaci derler acýlarýn yok oluþlarýn
gülemiyorum mutlu olamiyorum
cok korkuyorum ya gülünce daha
kötüsü en kötüsü olursa.

bir insan mutlu olacagýný düþünürken nasýl olurda bir anda
kötü birseyler olcaðýni fark ederki

sevilmek ve sevmek bumuydu yani yaþamanin temel kaynaði
iki kelimemiydi beni yýkacak
ne garip oysaki iki kelime arasinda kayip kocaman hayati yok etmek

artik ne seve biliyorum nede sevile biliyorum.
ne zaman ki sevildiysem ilk terk eden o oluyor
yada ne zaman sevdiysem hemen göcüp gidiyor
yada hayat onlarimi buna mecbur kýlýyor.


PEKÝ YA ÖLÜMMM…

Artýk fazla olduðumu düþünüyorum 
Ya da kendimi bitirmemek için bir sebep göremiyorum

þuan bile yazarken için için ölüyorummmmmmm
Ya da bunlar için bir sebeb gözlüyorum.
Sosyal Medyada Paylaşın: