Bir ürperti gibi yakýnlandý Dünyayý son kez sessizce öptü Gül kokularý sardý vücudunu Artýk sonsuzluðu hayal etmeliydi
Rüzgar son kez saçlarýný okþadý Ilýk bir nefes gibi içinden geçti Elleri hafifçe sallandý,dili kurudu Kulaðýnda hýþýrdayan yapraklar Yýldýzlar gözlerinde yansýyordu
Ve ruhu yay gibi gerildi Kanatlarýný hýzlý hýzlý çýrparak Sessizce topraklardan uçtu semaya Sanki sýcacýk yuvasýna uçuyordu…
Suskun //
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mikail Dede Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.