yokluğunda..

bazen
anlatamadýðýný
düþündüðün anda
bir cümle
yüreðine düþer
derin/den..

o bana
mavi þiirler yazar
kuþlar uçar içimden..

býrakýp bir kenara
kainatýn tüm aðýrlýklarýný
susarým
sana çokça
su-sa-rým

yokluðunda/

mavi bir bulutun
derinliðindeyim
heybemde
daðlarýndan ç-aldýðým patika
avuç içlerimde
geliþi güzel sorgular ki
salondan odaya
ve sonra duvara dokunan
parmak uçlarýN kadar
yüreðimi acýttý
düþlerimdeki þeytan!

oysa/
gözlerin
gelincikler ekiyordu
gecenin çýkmazlarýna..

ki zamAN
büyüyorken
yüreðimin avlularýnda
terk edilmiþ þehirler gibi
topraðýma sýðmýyordum

yokluðunda/

önce harfler vardý
ve sonra
kýrýp dallarýný
maviye boyadýk

gök/
yüzünün ki

boðazýmýzda
düðümlenirken harfler
etkisi geçmiþ
heyecanlar içindeyken
biz/
avuç içlerimizdeki izlerden
tuttuðumuz yasý silip
kýrdýk muammasýný
kelimelerin..

tamam!
peki…

hangi yana dönsen yüreðim…

yokluðunda/

rüzgarý dayayýp þakaðýna
yapraklarýn göçüne
son/baharlar adýyorum
camlara býrakýlan
dokunuþlarýn
kum fýrtýnalarýný
çaðýrdýðý dudAKlarýna ki

derinde miydim
yoksa teninde
gidemiyor musun
ölmek istediðinde
ve kalamýyor musun
hissetmediðin bir ten de

ki bir düþü/þü
üzerime çekip odalarca
aynalar çarpýyor yüzüme

yokluðunda/

noktasý eksik bir harf
dudak izini vuruyor
kaburga kemiklerime
bütün gidiþler
afyonlu sabahlara uyanýyor
daðýlsa saçlarýnda rüzgar
beklediðin yerde kýþ ki
ayaza çarpýyor bedenim
yokluðunda…






(...)
Sosyal Medyada Paylaşın: