Zamandan bahsediyordu kirli bir kalbe dokunan kirli bir çocuk. Bizden çaldýklarýný geri vermeyen o kirli zamandan. Rüzgar saðýr edercesine sessiz.
Birden bir mavi sarýyor dört bir yaný. Oysa bende hala kýrmýzýlarýn zaafý..
Korkuyorum herkes gibi birçok þeyden. Mesela ilk kez öpüyorum bir kadýný avuçiçlerinden. Sonra yanaklarý birden ateþ dikeni çiçeði, kýpkýrmýzý.
Tam da o sýrada baþlýyordu içimin yangýný. Zaman gitgide daralýyor. Kuþkusuz biliyorum ellerimizin birden çekileceðini. En çokta kýrmýzýlar korkutuyor kalbimi, Giydiðin bir elbise kadar yakýþmýyor hiç bir tonu kýrmýzýnýn, hiç kimseye hiçbir þeye. Bir kývýlcýmýn neden olduðu sonsuz yangýn gibi. Dokunsa yanýyor sanki bu koskoca þehir.
Birden bir mavi sarýyor dört bir yaný. Oysa bende hala kýrmýzýlarýn zaafý..
YÜCEL AY
Sosyal Medyada Paylaşın:
cubel Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.