HASRETİM

Baharý görmedim, bu güne kadar
Hep kýþý yaþadým, yaza hasretim.
Bilmem ki bu hayat, böyle mi gider?
Tebessümle gülen, yüze hasretim.

Akan gözyaþýný, o silmezlerden
Kadir, kýymet nedir; o bilmezlerden
Kadýnda olmazsa, o olmazlardan
Edâya, cilveye… Naza hasretim.

Eðil gönül eðil, daha da eðil
Sakýn ha aðyâra, eyleme meyil!
Öyle ki sâdece, diliyle deðil
Beni candan seven, öze hasretim.

Kalbi ýsýtmalý, yâr nefesiyle
Baþýnda örtüsü, o mor fesiyle
Kibar, nâzik, lâtif… Ýpek sesiyle
Gönlümü okþayan, söze hasretim.

Ferhat dað deliyor, hedefi Þiirin
Söyle Mecnûn söyle, Leyla mý pîrin?
Göz göze gelince, derinden derin
Çeþm-i þehlâ bakan, göze hasretim…

25/10/’17
Hanifi KARA

Sosyal Medyada Paylaşın: