Þimdi bir yýldýzýn kaydýrýyorlar ayaðýný
Kýzarmýyor bile üstelik göðün yüzü
"Sen ne kara delikler gördün be!"
Diyor bir deli; kulaðýnýn içine...
Ortalýk toz duman
Bir buhrân yerleþiyor iyiden iyiye îmân tahtama
Sarsýlýyor inancým; göðsümü kemirdikçe
Oysa diyorum;
Ýnsan deðil midir, insanýn kurdu?!
Islak bir tören baþlýyor topraðýmdan taþýma
Kulaklarýmda; bir yaþamak uðultusu
Düþsün maskeleriniz
Sökün bilmem kaç kat astarýný yüzünüzün
Bunca kirlenmiþken elleriniz
Dokunmayýn saçlarýma
Ýpekten tahtýdýr onlar kýzýmýn...
Sonuç gâyet net:
Dâranýz yükse kendinize
Yoksunuz!
Özlem TARHAN
Ekim/2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.