Bilsen...

Bilsen...
Ne kadar tanýmak isterdim
Sýð sulardan çýkmayý çok arzu ederdim

Görmeden
Tanýmadan, anlamadan
Nasýl emin olabilirdim, miskin haldeydim

Ne kapýmý
Çalan olur, ne de ufuk bulur
Ýnsan gayret etmezse hal zanna esir olur

Beþer
Þemse hasret yaþamaz
Karanlýða, acýya sýðýnarak hak aranmaz

Uzlet
Tevhidin tahkikine ulaþmayana
Huzur, huþu, tefekkür, tahayyül yaþatmaz

Ömür
Hayata adanmýþ deðildir
Hayat zan, zafiyet için hesapsýzlýk deðildir

Hayatý
Anlamayan, tanýmayan
Öteye yabancý giden sefil bir nadan akýldýr

Beþer
Öncelikle kendini tanýmalýdýr
Bahþedilen emanetten bihaber olmamalýdýr

Çünkü
Keyfiyet nitelik ve liyakat farkýdýr
Liyakat sahibi olmayan, hazzý için yaþayandýr

Artýk...
Sormam, soramam,
Bunca uzaklýktan sonra kapýný çalamam

O an
Ýçinde bulunduðum
Þartlarý, mecburiyeti artýk sana anlatamam

Hasreti
Firkati, özlemi, çileyi
Feda eden vefasýz lekesini kabullenemem

Sen
Bilemezdin
Habersiz bir sadakattin, ümit içinde edeptin

Hiç
Þikayet etmedin
Sabrý, metaneti, samimiyeti nasip edinmiþtin

Ben ise
Garbýn soluk hücrelerinde
Çaresiz, bizar, imdat bekleyen bir haldeydim

Onca
Yýllardan sonra çekindim
Sýlaya hiç dönemedim ben eski ben deðildim

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: