Geceye bir þiir daha býrakýyorum. Güz yangýný acýlar doðuruyor zaman. Islak kum taneleri düþüyor ellerime. Þimdi yaðmur yaðsa diyorum Nemli perdeler uçuþsa kirpiklerimde. Konuþsam anlamazlar, Dokunsam yanacak mýsralar. Baþka bir þey bu Hani nasýl anlatsam. Yýldýzlara tutunmak gibi yada ýslanmak dolunayda. Þimdi daha çok çýrýl çýplak bir kadýným. Ve bütün eksik cümleleri ifþa etmek istiyor caným. Uyurken gökyüzüne dokunuyorum Gri bir yalnýzlýk bu Baþtan aþaðý uykusuz ve yorgunum. Bir heykelin göðsünden süt içiyorum Ve anadan doðma üryan þiirlerimi ezberliyorum. Bir tahtanýn üstünde çýplak çakýl taþlarý Yanýk midye kabuklarý daðýlýyor Ellerim soðuk Çok soðuk
Her sey beyaz Ve sade Açýk saçýk Ve daðýnýk dudak arasý bir yangýnla Seviþiyorum Soy bütün cümleleri üstüme Bundan böyle Ben iflah olmam...
Özge Özgen
.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Özge Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.