Þehir sana yürüyor
gece geçiyor g/d/ünden
dilsiz kalýyor kuytular
sözlü yansýmalar
“insan kendini yalnýzca insanda tanýr”
sevdiði zaman
s/aklý bir çekmece gökyüzünde ay
p/uslu p/uslu göðsü
s/açlarý beyaz…
mevsimler
gölge s/aklýyor rüyalar
geliyorsun uyurken üstümü örtmeye
rüzgârla düþüyor sesin renkleri
kemanlý bir düþle
çalýp çalýp kaçýyor Vivaldi
“dört mevsim konçertosuyla”
konfetiler döküyor geceye…
son sonede kalýyor devrik cümle
çapraz ateþ dizeler sevi
geceye beni vurduran söz
þafak sökerken töz töz
kendine hayalle dokunan
unuttuðum dudaklar/ým
tuzlu bir buse
deniz gülüþlerini býraktýðý zaman…
nasýl üzüm kokarsa þarap
okyanus kokar saçlarým
sarý güneþe
özleme inat…
esrik yürür gün,
mevsimler senle
az az azalýyor ömür,
gün be gün
“memento mori”(ölümü hatýrla)
dört mevsim sev
nasýlsa aþk ölümsüz
balçýða dönse de beden
kainat yeniden verir seni bana
ellerimiz yine buluþur mahþerde
iki suyun birleþmesinde can bulur
dört mevsim aþk
aþk dört mevsim
d/ört mevsimi sevgi…