küçüktü elleri,
güneþin cimriliðiydi belki
belki bulutlardý buna mani bilmiyorum
ýlýktý hep
bazen soðurdu yüzü akþam üstlerinde
derinliði kaybolmuþ bir yaþamýn
kýsýrýnda dönüyordu dünya
aðzý,
kulaklarýna kadar gerilir
kýsa bir es geçer
sonra çýkardý sesi
aðladýðýnda
uðultu,
çýnlamaya dönüþürdü sonra
ellerine kýnalar yakardý kýz çocuklarý
ve hepsinin annesi vardý
yanýndaydý
kalabalýða karýþamazdý
korkardý
keþke bir kýzdan ..kardeþi olsaydý
iki dað arasýndaydý süngürtten evi
vadiden eðilen yollar
kývrýla kývrýla
taaa denize kadar
uzanýp kaybolurdu ufkun..öteki yüzü
senin oyuncaklarýn vardý
Onun yoktu
yaðmur sonrasýný bekler,
hayalleriyle karardý topraðý
ve bu yüzden hep elleri
çamurdandý
güneþe sererdi oyuncaklarý
ellleri,
emeðinden önce çatlardý
sabýr,
kendisini sýnamaktan fýrsat bulamazdý baþkalarýna
ama çatlamazdý nedense
küçüktü elleri
suyu
gözesinden içerdi
avuç avuç
sýza sýza parmaklarýn arasýndan
ibrik taþýyan kýzlar geçerdi
onlarýn da elleri vardý
ve utangaç gözleri
ve yýrtýk terlikleri
ýslaktý etek uçlarý
yaðmur kuþlarý eksik olmazdý suyun sýzdýðý kýzkayasýnýn yamacýnda
akþam ezaný okunur
çakallar aðlaþýrdý hep bir aðýzdan
hep,
bir aðýzdan çýkardý köy dedikodusu
sonra
her aðýzda deðiþirdi
büyüdü sonra
büyütüldü yaban ellerde
kalbini ve ellerini býrakýp
o küçük köyde..