Yine ben aðladým, yine ben üzüldüm, darbe vurdu hayat bana, býçak saplandý yüreðime, çaresiz kaldý gözlerim, aramakla yetindi seni benliðim. Suskunlaþtým birden anlamadým, düþünüyorum neden böyle diye. Anlatamadýðým ya da ne biliyim iþte, düþündüðüm þeyler var kafam da ve dilimde, kilitlendi ellerim, yüreðim, kalbim. Daha anlatamadýðým ne çok þey var bilir misin? Ama bilemezsin ki ne kadar acý çekerim, aðlarým, bilemezsin iþte yanýmda yoksun ki benim. Zehir oldu her geçen günüm gibi, bu günümde, paramparça yüreðim ve yalnýz. Sessiz tufanda alaca karanlýklar da gözlerim, bir tek yalnýzlýðýmla baþ baþayým, bir de olmayan senle...
27/10/2010 22:00/çarþamba Þebnem Örs
Sosyal Medyada Paylaşın:
şair şebnem örs Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.