Sensizliğin Serzenişi

yolunu kaybetmiþ bir sevdanýn
karanlýðýnda kördüðüm yüreðim
köhne bir yalnýzlýk içindeyim
yürüyorum, yollar karanlýk
sanma ki bulamam yolumu
gecenin karanlýðý çökse üstüme
yüreðim doðru yola götürür beni biliyorum

ama her nefes alýþýmda sen varsýn
ölümü ararken son yolculukta
yitik bir serçenin kanatlarýna sarýldým
içim üþümüþ
sevdam yorulmuþ
bense tükenmiþtim

gözlerimin içine bakan bir þiire
dudaklarým titreyerek seni seviyorum dedim
ýsýt beni dedim
sar kollarýnla
ellerimden tut dedim

uçsuz bucaksýz bir yorgunluktan geliyorum
idama durmuþ yýldýzlar kadar yalnýzým
ve intihar eder gibi özlüyorum seni
ölümle yargýlanmýþ bir mahkum gibi
sensizlik geziniyor beynimin tüm hücrelerinde
ve sonra haykýrýþlarýma saðýr kalýyorsun
hadi sevgilim yüreðimin pimini çek
yüreðim daðýlsýn aç sevdalara

bu bir þiir deðil
bu bir sensizliðin serzeniþi
sensiz hiç üþümedim
ama
seni
çok
ö z l ü y o r u m

Ýbrahim Dalkýlýç

09/09/2017
01:25 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: