süvarisiz sancýlar peydahlanýrken kanýmda onursuzca yitirilmiþ savaþlara soyuyorum yine ellerimi
...
kendimden koþar adým uzaklaþan bir çýðlýðýn aðlaklýðý var bugün üzerimde debelendiðim uçurumlar deðil sanki kanatlarýmý acýtan kanlý yaþlý karanlýklar doðuran mesafelerin çokluðu
içimin kýzýla çalmýþ kýyametini söndürme çabasýnda yorgun bir anka lakin, kirpiklerim sürgün bir kere ölüme giden dizlerime ruhum tüm çýplaklýðýyla acýlarýn tutsaðý gibi
yara izlerimi yamamaya çalýþsa da zaman an, sürüklenip gidiyor yüzsüz bir rüzgarýn ardýndan hep adýmlarýma âþina sokaklarda dönüp duruyorum turunç renkli günahlarý emzirmeye meylederken gece Ay’ý þahit tuttum süregelen hiçsizliðimin ýzdýrabýna
aðýtlar yükseliyor bazen, selvi aðacýnýn her bir yapraðýndan iþte o an parmak uçlarýmdan yýrtýlýyor umarsýz tenim ve her nefeste biraz daha çoðalýyor kalp yenilgim avuçlarýmý kelepçeleyip duâlansam da gökyüzüne kalbim aðýr artýk elem dolu gün döngüsüne
...
yokluðunun yankýsý dizelenirken gözbebeðimde bir tek sanadýr müebbet kazýlý gözyaþýmýn üþümesi
emel güneysu
Sosyal Medyada Paylaşın:
..güney_su.. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.