ANNE Bir bahar mevsiminde, Kýrlardan koparýp, Menekþeler papatyalar Vermiþtim sana…
Biliyorum Ben hala çocuðum Senin gözünde…
Gecemin bir yerinde, Uykum bölünür, Ýrkilirim. Yüreðim burkulur. Bir ayaða kalka bilsen, Bir uyana bilsen, Gözlerini bir açýp ta Bana bir defacýk bakabilsen, Kýnalý ellerinle saclarýmý Bir okþayabilsen Var ya!..
Yavrularým kýzlarým var, Ýstikbale uzanan. Hepsi de nehir gibi, Bahar gibi…
Vatanýmýn en temiz topraðýndan Yoðurmuþum onlarý, Ekin gibi bal gibi… Ama hiç biri senin gibi deðil. Ne senin gibi bakabilirler. Ne senin gibi sarýlabilirler. Ne de senin gibi kokabilirler. Çünkü sen çiçeklerin en güzelisin Çünkü sen annesin… anne! Yusuf Yýlmaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
yusuf yılmaz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.