SEVGİ
Kainatýn temelidir sevgi,
Sevgiyle doðar güneþ.
Ve sýmsýcak ýþýklarýyla ýsýtýr içimizi,
Sapsarý bir lambadýr dünyamýzý aydýnlatan.
Hele biraz kendini çekse göklerden,
Bulutlarýn ardýna saklansa.
Gözler hemen onu arar,
Günler onunla aydýnlanýr aslýnda.
Birazcýk uzaklaþsa dünyamýz donuverir,
Ya da biraz yakýnlaþsa aman yanarýz sonra.
Nasýl bir intizam var þu kainatta,
Görmek isteyene nice sýrlar verir.
Bulutlar desen öyle tonlarca suyu,
Nasýl da taþýyorlar þeffaf ve duru.
Koca yeryüzünü bir uçtan diðerine,
Geziyor,dolaþýyor,suluyor,temizliyor.
Bu þuursuz varlýk üstünde gözüküyor,
Rabbimizin rahmet ve sanatý.
Ki o sanata kimin eli yetiþir,
Kimin gücü yeter bu muazzam nizama.
Saymakla bitmiyor nimetlerin çeþidi,
Ne gülün rengi,ne kuþlarýn sesleri.
Ne meyveler ne de yiyecekler,
Hepsi de sonsuz rahmetinin eserleri.
Bize düþen þükretmektir bunca nimete,
Onu tanýmak,bilmek,sevmektir elbette...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.