korkuyorum

toprak ana
müebbet yemiþ bu þehrin, beton zindanlarýna
gelincikler kan kusarken renklerinde
menekþeler mor sevdasýnda kayýp



gözlerin diyorum
aden yeþilinde kaybolmuþluðum ki
ne ben üzüm olabildim gözlerine
ne de sen mahzeni oldun yüreðimin



güneþi silsem tenimden
aralasam perdesini gecenin
boy versem yastýðýndaki çukura
uzanýp tutar mýsýn karanlýðýmdan



zaman baþ ucumda aðlarken
korkuyorum be gülüm
yangýnýný cehennem bildiðimden günden beri
zifirindeki kývýlcýmdan, suyunda beslediðin ateþten



kalmalarým gitmektir bilirsin
kaç adýmdý yokluðun sayamadým
bil ki yokluðunun kýyýsý hep sonbahar
ve bugünde içimde kýþýn ayazý aðlar



þimdi
genzimde senden kalma bir ölüm
her ne kadar yutkunamasam da
öksürsem de hayatý
toprak kokuyor nefesim…









ilhanaþýcýtemmuzikibinoyedi

Sosyal Medyada Paylaşın: