yalnýzým,
gece dost, gece yar
býrakýp da karanlýkla baþbaþa
gecemi yataða gömesim gelmiyor
uykudan þelaleler yol bulmuþken gözümde
kanýmýn son damlasýna kadar
sýrtýmý geceye yaslamak geliyor içimden,
neden bilmiyorum
garip bi hüzünle sarmaþ dolaþ oluyor yüreðim
çocuksu bir burukluk...
ne bir saat adýmlýyor zamaný
týk týklarýyla
ne bir kuþ sesi pencerede,
nefeslerim sesszilikle düet yapýyor
anlamýyorum
neden bu kadar direniyorum kendime?
hep ayný þarkýya aþina kulaklarým
ellerim hep ayný þefkatle kucaðýna almýþ baþýmý
saçlarým hiç olmadýðý kadar sert,
ellerim acýyor sanýyorum
kusmak geliyor içimden bütün kýrýlmýþlýklarý
ama kime?
yalnýzým,
ve galiba seviyorum yalnýzlýðý,
kendimle baþbaþa
suspus...
Kahraman geliyor aklýam brden:
"içim boþ, gemiler boþ"
bu gemi nereye gider be usta? desem
ustalar bilmem kaçýncý rüyanýn kucaðýnda...
solmak istiyorum galiba
yýkýlmak galiba benim gibi þehirlere yakýþýyor...
içimden dur diyebeileceðm birþeyler geçsin isterdim
dur, yeter artýk...
nöbetimi kim yazdýysa...dur...
bu fasýl bana göre deðil...