Zaman, sanki çekilmeyi bekleyen bir mil gibi.
Hangi tarafýna dadansa ellerim
Beynimin ve kalbimin hükmü yok ötesinde.
Üzerime sinen her yaðmur damlasý
Her heyelan þiddetinde kara bulutlar
Ve gülüþüne aldandýðým mavisi Þehrin...
Çekilse sularý dizlerimden öte
Çekilse ardýma kadar dehliz
Ýçimde çýrýlçýplak uyuyan ölülere kekeme olur dilim.
Sahi kaç kemiðin,
Kaç iliðin ardýnda beslemiþtik hayallerimizi?
Pembe Panjurlarý olan evler misali...
Savaþlarý, Kargaþalarý dinmeyen bir iç sesin
Kendini astýðý günden ibaret yaþananlar.
Ýntihar diyenler var adýna
Kimisi öfke patlamasý...
Karným ve mide aramda oluþan bir yumrunun tarifi
Süt kokan bakýþlarýna delal.
Yüzümün her kaygýsýnda, aynada beliren parmak izlerin
Ve dudaðýnda dinlenen þiirlerden oluþan bir Nazým Klasiði
’’ Ve týpký o eski,
Acýklý hikâyelerdeki yalýnayak
Karlý yollara düþmüþ,
Yetim bir çocuk gibi bu yürek... ’’
Zên. //OnAltýTemmuz2017