Göl kuþlarýndan bir akþam iner yankýlý; Deðiþmez yazgýsý kaygýlarýn, gün söner. Geçip giderken ömrün yorgun, hummalý… Düþlerin, kýrýk kanatlarýyla geri döner.
Kirpiklerine asýlý hüznü sorgular saatler, Yitik bir tebessüm kývrýlýp kalmýþ yüzünde. Esefler gölgesini döktü, terk etti vaatler; Ey aldanýþ, sen bari gönülden çekip gitme!
KALEM
Oðlum unutma Kibre düþenin Adý yazýlýr Buðulu cama Ama bilirsen Allah, tutan el Ameli yazan Bir kalemsin sen Dibin karanlýk Olsa da gönen Halka Hak nuru Veren bir muma Döner varlýðýn Hep yana yana
ÖLÜM
Yeri yok, Zamaný yok, Sebebi çok; Ne aç dinler, Ne tok… Geldi mi gelir, Bir anda, Ölüm!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Abdurrahman Günay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.