HASBİHAL (315)

HASBÝHAL (315)

Hasbihalde sözü yâre getirdim.
Üzülür diye de diyemiyorsun.
Kýssadan hisseyi çabuk bitirdim.
Baþka söze hemen giremiyorsun.

Dünya ahvali bu, böyle gidiyor.
Yolculara yolu heba ediyor.
Ýyilikten öte hep kin güdüyor.
Tepkisi ne olur bilemiyorsun.

Gözler arasa da dili sormuyor.
Ýsteyerek asla gönül kýrmýyor.
Söylemek istersen elin varmýyor.
Davetsiz olarak gidemiyorsun.

Hani bunun ucu hani nerede.
Maþallah deyiver kýrk bir kerede.
Azýcýk nazara gider derede.
Okusan üflesen yetemiyorsun.

En güzeli çýksa dilde sözlerin.
Kalsa sevgi ile kalsa gözlerin.
Dýþý gibi içi, birse özlerin.
Yolu aþka revan katamýyorsun.

Sevgiler kalplere vurgun meyil ki.
Reverans yaparak öne eðil ki.
Ramazan orucu gibi deðil ki.
Aþký ve sevdayý tutamýyorsun.

Zayi Ozan dili, söz biliyorsun.
Ardý sýra her gün yaþ döküyorsun.
Anla artýk onu çok seviyorsun.
Vazgeçtim desen de geçemiyorsun.

Ýlhan ATEÞ (Zayi Ozan)
Ankara, 07/07/2017 Cuma
Yayýn : 08/7/2017 Cumartesi
www.edebiyatdefteri.com/siir/1105741/

Sosyal Medyada Paylaşın: