Önce ellerin deðdi hayal dünyama, Sonra sözlerin. Kimsesizlik düþüncelerin izdüþümünü yaþarken yüreðimde Kapýmý çalan sen miydin? Sen kimdin?
Soyut kavramlarýn eylemi var içimde, Karmaþýk duygular,kararsýz isyanlar. Benliðimi fethetmiþ darbeci duygularla,güne kapýyorum gözlerimi. Ve yine ayný kýsýr döngü! Sen kimdin?
Üstüne toprak atýlmýþý uyandýrdýn Þimdi aðaçlar,mezar taþlarý üstüme üstüme geliyor. Bu kalp savaþ maðlubu, Son bir gayretle irkiliyor. Parçalanmýþ yüreðime,bir merhem,bir umut oluyor. Apansýz gelmelerin. Sen kimdin?
Kirli bir çocuk yüzüyle bakýyorken hayata,kapý aralýðýndan Penceremi birden açýverdin Unutmuþken güneþi, Yetiyordu bana ay ýþýðý Özlem çýkmazýnda kaybolan duygularým,güneþe hasretken Örselenmiþ yalnýzlýðým,karanlýðýn koridorlarýnda, Kimliksiz dolaþýrken, Önce ellerin deðdi hayal dünyama, Sonra sözlerin. Sahi!.. Sen kimdin?.........
Özcan ABBAK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sigma_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.