GÖKYÜZÜNE YOL ALSAM

Gökyüzüne yol alsam; mavi hayaller kurup;
Uzaklaþsam dünyadan; derdinden uzak durup!
Ötenin ötesinden; ruhuma umut esse;
Açýlsa sýrlý kapý; bana, “buyrun gel!” dense!

Yýldýzlar komþum olsa; ay da gökte yoldaþým;
Beraber dönüp dursak; rahata erse baþým!
Bulut kümelerinden; kendime yapsam yuva;
Okþasa hislerimi; buluttan gelen hava!

Geniþlese baðrýmda; kalbimi saran kafes;
Mutluluðu bahþetse; içime dolan nefes!
Benliðimi terk etse; acý veren fikirler;
Aklýma eþlik etse; haz veren tefekkürler!

Dokunmasam bir daha; dünyanýn bir þeyine;
Kapatsam vicdanýmý; “dünya güzel” diyene!
Ýnmesem yeryüzüne; görmesem sahte yüzü;
Orda yaþasam ölsem; evim olsa gökyüzü!..


Mahmut KILIÇOÐLU

Sosyal Medyada Paylaşın: