Kerkük Yanar, Ben Yanarım

KERKÜK YANAR, BEN YANARIM

Orda bir yurt var; o yurt benim yurdum!
Orda bir ýrk var; o ýrk benim ýrkým!
Orda bir Türk var; o Türk benim Türk’üm!
Türkmen yanar, ben yanarým kime ne!
Soydaþýmýn yurdu gider, bilene.

Men Türkmenem, Türkmen menem; biriz biz!
Oðuz’dan geldik; yurt kurduk ikimiz!
Þan verdik dünyaya; bitmez cengimiz!
Gardaþ yanar, ben yanarým kime ne!
Soydaþýmýn adý gider, bilene.

Türk yurdu Kerkük; elimden aldýlar
Beni kovup; yurduma Kürt koydular
Bayraðýmý yakýp; soysuz oldular
Kerkük yanar, ben yanarým kime ne!
Soydaþýmýn caný gider, bilene.

Hani nerde; Türk’ün kalesi Erbil!
Bulabilirsen? Türk’ü ara da bul!
Orada Kürdün oldu; sarar da sol!
Erbil yanar, ben yanarým kime ne!
Soydaþýmýn malý gider, bilene.

Sahipsiz, yetim kaldý Türkmen eli!
Dört bir yandan vurdular, kýrýldý beli!
Çaresiz; akýttý gözünden seli!
Caným yanar, ben yanarým kime ne!
Soydaþýmýn ýrzý gider, bilene.

Türkmeneli’ni Türk’e dar ettiler!
Kürtler gelip; ilime yerleþtiler!
Bana karþý; Kürt, Arap birleþtiler!
Kaným yanar, ben yanarým kime ne!
Soydaþýmýn soyu gider, bilene.

SAMETTÝN ÞENKAYA
(KUL SAMÝ)


Sosyal Medyada Paylaşın: