Aþk þerbeti sanýp zehir’e daldýk içtikçe yüreði ateþe verdik bazen sarýldýk hayallere bazen darýldýk uykusuz karanlýk gecelere.
Sana büyüttüðüm düþlerimi, söküyorum teker teker gecenin kör saatinde aþýyorum birer birer yýldýzlar kayýp düþüyor yaðmur, yaðmur serpeliyor gözyaþlarým ne yapsam olmuyor sökemiyorum kalbimden kalbini..
Her gün ayný saatlerde yüreðimi sarmalýyor hayalin kaç gün geçti kaç yýl oldu bahar geldi kýþa döndü benim ömrüm lale devri çoktan bitmiþ aklým beni çoktan terk etmiþ yüreðim isyanlarda yerle bir olmuþ .
Varlýðýn kanýmda, þimdi nerdesin? tek çareydi aþkýn sen neyin peþindesin bilmem ki hangi karanlýk gecenin koynundasýn.
Seni bilmem ama ben yine ateþlerde küldeyim özlüyorsam eðer en karanlýk gecelerde iþte o zaman yüreðim isyanlarda .
Yine karanlýk bir gecedeyim zehir gibi duygularým hayallerim düþlerim dokunma yanarsýn ateþte kül yüreðim...
Þiir_Yaralý_34/Avusturya Sosyal Medyada Paylaşın:
Hakan Yarali Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.