Yağan kar

Artýk...
Saçlarýma
Yaðan kar erimez
Bir gönülde arzu hiç dinmez
Gaflet iz’aný kuþatmýþsa
ýþýk görünmez
Zafiyetlerden ne kadar
tutunsam da felaha eriþtirmez
Þimdi gözler fersiz, dizler takatsiz,
þuur ahenksiz bu hali kimse istemez

Sen...
Hep gülerek
Kendine hayran ediyorsun
Sana baktýkça þevk veriyorsun
Bilmem ki kalbini, iz’aný
nasýl besliyorsun
Sanki kanatlanmýþ bir ruh gibi
tebessümü eksiltmiyorsun

Etrafýna...
Neþe saçarsýn
Þen þakrak yaþarsýn
Elemini kahkahalarla saklarsýn
Suskun gecelerin
yataðýnda hýçkýrýklara kanarsýn
Neden böyle yaþarsýn,
sýr olan derdini kimseye açmazsýn
Yalnýzlýðýn rýhtýmlarýnda uzaklara
dalarken fýrtýnalarla mý arkadaþsýn

Elbet...
Gönlünün baharý
Bir gün þevkle açacak
Ne kadar hicranýn varsa
sürur olacak
Ancak sen kendini tanýdýkça,
zandan arýndýkça anlaþýlacak
Beyhude bir ömür kimseye
çare olmayacak,
arzular zaafýn mý olacak

Yorgundum,
gecenin salýncaðýna uzandým,
anbean daldým, önüme
açýlan kapýlardan umut aradým,
bazen kan, ter içinde
kaldým, o an seslendiler uyandým

Aþkým, aþkým..
diyenlerden sýkýldým,
nasýl bir aþktan
söz ediyorlar anlamadým,
Eþine, çocuðuna,
köpeðine, kedisine
böyle söylemesine þaþýrdým
her arzuyu, hevesi,
tutkuyu aþk sanmalarýndan býktým

Mustafa Cilasun
Sosyal Medyada Paylaşın: