Yýl bin dokuz yüz ondu, içte dýþta kargaþa,
Devlet hazýr deðildi uç gösteren savaþa...
Cermenle sözleþmesi yapýlan dört muhribin
Büyük anlamý vardý, denizlerimiz için.
Yedi milyon liraydý gemilerin bedeli,
Ýlk taksit ödenseydi kazanýrdýk cedeli.
Donanma Cemiyeti halktan yardým istedi,
Kamu gayrete geldi gönül gücü iþledi...
Vicdanlarýn üstünden sis perdesi daðýldý,
Bu haber dalga dalga bütün yurda yayýldý.
Fâtih’te saf, kimsesiz, dul bir haným yaþardý,
Güzelim saçlarýný gölgesinden saklardý...
Kampanyayý duyunca can evinden vuruldu,
Fakirlik baþa belâ, gözyaþýna boðuldu...
Karýnca kararýnca yardýmcý olmalýydý,
Aðlamak çâre deðil, bir imkan bulmalýydý ! ..?
Olmazý oldurur mu, peruka tâcirleri ? ..!
Topukta saç ararmýþ Pera’nýn Berberleri...
Yoksuldu, periþandý, karný aç, gözü toktu;
Uzun saçýndan özge yardýma gücü yoktu...
O kýnalý belikler namusuna emânet,
Kesse sayýlýr mýydý, þehidine ihânet ? ..!
Hem, komþular ne derdi? Ýyi gözle bakmazlar...
Belki, bir iþi düþse, evlerine sokmazlar...
O günün toplumunda yaygýn iffet adýna,
Saç kýsaltmak zilletti Müslüman bir kadýna.
Nice asker çehreyi teslim almýþken hüzün
Geceden farký yoktu ehven-i þer gündüzün...
Cadde ve sokaklarda kol gezerken kör sancý
Ve yüzleri daðlarken çâresizlik utancý,
"Önce vatan" diyerek bir anda karar aldý,
O mihriban saçlara kökünden makas saldý...
Beyoðlu’na geçerek sattý beþ-on kuruþa,
Lâyýk olmak istedi "diþi kaplan" duruþa.
Donanmaya uðrayýp askerce selam verdi,
Varýný baðýþladý, gönlü rahata erdi.
Sordular: Ne yazalým, makbuza "mu’in" ismi ? ..!
Dedi: "Vatan" yazýnýz, yoktur ismin önemi ! ..
- Bu mangýr az gelir ya, özde çoktur pahasý,
Dört kol beliðe nisbet, olsun halat parasý"...
Gücünün yettiðince yaraya em saðladý,
Gemileri rýhtýma saçlarýyla baðladý.
Çünkü kýssasý hemen dip bucak duyulmuþtu,
Coþturduðu hislerle maksat hâsýl olmuþtu.
Bahriyelim, unutma, "zülfüyâr" palamarý ! ..
O yalnýz urgan deðil, Türk’ün nâmus ve arý...
Eyy Türkoðlu, an sen de, bu can siper Hâtunu,
Fâtihâsýz býrakma, "Ana-Vatan" ruhunu ! ...