Yankýlandý sokaklar, bir bebek feryat etti, Eski evden gelen ses, yeri göðü inletti, Bir kavga oluyordu, eski yapýlý evde, Sarhoþ adam öfkeli, kadýn ise yerlerde, Nedense birden bire, tahta kapý açýldý, Bebeðiyle bir anne, dýþarýya atýldý, Neylerdi ne yapardý, biçare kadýncaðýz, Kucaðýnda bebeði, sessiz sokaklar yaðýz, Ne gidecek bir yeri, hem de kimsesi yoktu, Hava ayazlý hýrçýn, caddeler çok soðuktu, Bir duldaya yanaþýp, oturdu kadýncaðýz, Dedi: “yavrum aldýrma, ölmedik henüz saðýz,”
Minik bebek aniden aðlamaya baþladý, “Sus bebeðim,” diyerek, kadýn ona yalvardý, Bebek laftan anlar mý, boþunadýr yalvarmak, Kadýn ninniler söyler, hýçkýrýr aðlayarak, “Bahtsýz bebek aðlama, yüreðimi daðlama, Yarýnýn güzel olsun, bugüne bel baðlama,” Bu sesi duyar duymaz, birkaç sarhoþ yaklaþýr, Yarým aðýz sesleri, birbirine karýþýr, Laf atarak kadýna, iyice yanaþýrlar, Köþeye sýkýþtýrýp, bebeðini alýrlar, Savaþ verir bir anne, minik bebeði için, Canla baþla uðraþýr, yüreðinde nefret, kin,
Ufacýk bebeðini, koparýp ellerinden, Arkasýna bakmadan, uzaklaþýr o yerden, Bir süre yol yürüyüp, bir kenara yýðýlýr, Ellerini kaldýrýp, yaratana yalvarýr; “Ya Rab! Senden dileðim, minicik yavrum için, Senin baðýþladýðýn, biricik yavrum için, Kurban olayým sana, caným adaðým olsun, Yeter ki þu günahsýz, bahtsýz bebek kurtulsun,” Dayanamaz gökyüzü, bu çaresiz anneye, Gözyaþýný tutamaz, baþlar bir, bir dökmeye, Simsiyah bulutlardan, süzülürken damlalar, Tozlanýr çamur olur, þehirde kaldýrýmlar, ...
Rüzgarýn uðultusu, inletirken her yeri, Minik bebek ve anne, bekliyordu seheri, Gündüz olunca belki, kalacak yer bulurdu, Hem de tekin olmayan, geceden kurtulurdu, Soðuk rüzgar havayý, yararak esiyordu, Sanki kocaman þehre, haykýrýp kýzýyordu, Genç kadýn bir köþeye, sýkýþtýkça sýkýþtý, Yavrusuna sarýlýp, korumaya çalýþtý, Bir rehavet çökmüþtü, o yorgun gözlerine, Yaðmur çiseliyordu, morarmýþ ellerine, Uykuya daldý anne, kucaðýnda bebeði, Deðiþtirmek mümkün mü, çelik gibi feleði,
Uyuma diyordu gök, uyuma diyordu yer, Bu uyku ölüm olur, þimdi uyursan eðer, Birazdan gece biter, sabret birazcýk, sabret, Diyordu sanki her þey, felek biraz merhamet, Ruh bedenden kopmuþtu, annede yavrusundan, Þu sözler isyan oldu, bir kaldýrým taþýndan, “Zalim kader ne yaptýn, aldýðýn iki candý, O annenin yanýnda, birde bebeði vardý, Minik çaresiz bebek, bir baþýna ne yapar, Anneciði ölürse, o bebeðe kim bakar,” Kader zalim deðildi, her þeyi düþünmüþtü, Ýpekten aðlarýný, dualardan örmüþtü, Ýsyan etmek olur mu, cahil nereden bilir, Kaderin terazisi, her þey den dengelidir, ...
Ve derken herkes susar, ne bir ses, ne bir seda, Tüm dünya boyun eðer, en ilahi süruda, Ýlahi ezan ile, sokaklar yankýlanýr, Bütün þehir ve her þey, o ses ile yýkanýr, Kuþlar artýk uyanýp güzel þarkýlar söyler, Suskun aðaçlar sanki, dünden onlarý bekler, Uyandýrýr bebeði, kuþlarýn þen sesleri, Artýk daha soðuktur, annesinin elleri, Öksüz bebek haykýrýr, aðlar, durmadan aðlar, Bu sesi duyar duymaz, irkilir bir ihtiyar, Hava alacalýdýr, yaklaþýr karartýya, Önce seslenir biraz, yönelir o noktaya,
Sonra iyice yaklaþýp, çömelir yanlarýna, Bir bebeðe göz atar, birde cansýz kadýna, Anlar ki bu bahtsýzlar, gece ayazda kaldý, Bu kadýnýn canýný, ondan Azrail aldý, Bu canlý fotoðrafa, bakarken o ihtiyar, Þu sözleri söyler de tutmaz kendini aðlar, ’Ah gül kýzým ne oldu, ak benzin neden soldu, Kötüler bitmiþti de, felek senimi buldu, Neden sana gelince, bütün dallar kurudu, Ýyilik denen ak at, hangi vakit vuruldu, Bu bahtsýz bebek bana, senden olsun emanet, Bedenim kötülükle, arasýna olsun set,’ ...
Birazdan o tenha yer, kalabalýk olmuþtu, Herkes kendi aklýnca, bir senaryo kurmuþtu, Kimisi isyan edip,kadere kýzýyordu, Kimisi bakýp, bakýp, olmuþ iþte diyordu, Kimisi aðlýyordu, kimisi gülüyordu, Kimisi sanki gökten, bir cevap bekliyordu, Þu sözler cevap olup, gökten sesleniyordu, Lakin o cümleleri, kimseler duymuyordu, ’Ya Rab! Senden dileðim, minicik yavrum için, Senin baðýþladýðýn, biricik yavrum için, Kurban olayým sana, caným adaðým olsun, Yeter ki þu günahsýz, bahtsýz bebek kurtulsun,” Bir annenin duasý, kabul buyurulmuþtu, Kendisi adak olmuþ, bebeði kurtulmuþtu
(Bugun 9 mart dunya kadinlar gununden bir gun sonrasi analarimiz kardeslerimiz eslerimiz kiz cocuklarimiz sadece bir gunde hatirlanmamali diye bu siiri bugun yayinlamayi uygun gordum. Kadina siddete hayir.)
Sosyal Medyada Paylaşın:
mavitükenmez Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.