ÇÖPLÜKTEKİ SURİYE'Lİ
ÇÖPLÜKTEKÝ SURÝYE’LÝ
Zayýf ve çelimsizdi çöplükteki Suriye’li,
Kim bilir;
Neler çekmiþti bu cýlýz beden?
Neler görmüþ,
Neler yaþamýþtý darmadaðýn o ülkede?...
Anlattý sorulunca;
Sunniydi,
Müslüman kendisiydi sadece,
Baþkalarý deðildi.
Þii de öyle düþünmüþ,
Kendisini ötekileþtirmiþti.
Arap, Kürdü küçümsemiþ,
Kürt Türkmen’e zulmetmeyi reva görmüþtü.
Zengin fakiri horlamýþ,
Fakir zengini düþman bellemiþti ülkesinde onun.
Baþlamýþlar bir birlerini avlamaya,
Kalaþnikoflar ölüm kusmuþ.
Geçirmemiþler hasýmlarýný mahallelerinden,
Oralar kendilerinden sorulur olmuþ bir süreliðine.
Fýrsat bu fýrsat demiþ,
Hemen iþe koyulmuþ birileri;
Amerikalýsý, Rus’u, IÞÝT’lisi.
Ýþgal etmiþler öz yurtlarýný,
Atmýþlar topraklarýndan top yekûnunu.
Ekmek yok, aþ yok,
Dilencidir artýk onlar, yabancý yurtlarda.
Nihayet hayýflanýr olmuþlar;
Nasýl geldik bu hale diye.
Nafile;
Olan olmuþtur bir kere.
Gördüðüm Suriyelinin
Þimdi elinde kalan tek malýdýr
Ýterek çalýþtýrdýðý o çöp arabasý.
Þu sokak senin, bu sokak benim diye adýmlýyor,
Þehrin dört bir yanýný.
Ekmek bekler bu cýlýz bedenden,
Evdeki üç haným, on iki çocuk.
Meþakkatli iþ!
Allah kolaylýk versin.
Ömer Adar-2017
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.