uykudan uyanýyor mu
yoksa uyukluyor mu þehirler
bir semtinden binsem otobüse
varsam bir meydanýna Ankara’nýn
sözgelimi Kýzýlay’da ýþýklý camlardaki buðuya
izini çýkarsam elimin
bir el de onun üstüne iz yapsa
ne güzel olur elin üstünde ellerin izi
yarýna pýrýl pýrýl ýþýklar býrakmak
yürüsem kalabalýk caddelerde görerek yanýmdakini
yanýmdaki de görerek beni
farkýndalýðýný yaþamak insan olmanýn
ülkemiz için birleþtirmek seslerimizi
çýkmak cam fanusun içinden
bir sineði bile olmayan yapma çiçeklikten kurtulmak
kapýlarý açmak aydýnlýk salonlara gelmek isteyenlere
korkmamak insan dolup taþan meydanlardan
nasýl da takýlýrlar isimlere, kiþilere
kýyýsýndan geçmek zordur oysa o kiþiliðin, kiþinin
onca sevmek gerektir ülkeni, insanýný
özlemektir ondan ayrý memleket havasýný suyunu
oðlunu, kýzýný, bayraðýný Ata’ný
kolaydýr çamur sývamak bilinçsiz
bilmezsin topraðýnýn, insanýnýn ne, kim olduðunu
betona çakýlmýþsan
terk etmemiþsen bir de yansýz bakýþý
bir semtinden yola çýksam Ankara’nýn
çok yolcular görürüm
düþünceleri bir
bindikleri araç ayrý..
20. 02. 2017 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.