Yüzünü resmedemediðim sevgili, özlemim... Ne çok beklettin! Ne çok özlettin kendini. Yüreðimin bir yaný zehir, bir yaný sen. Bir yaným nefes, bir yaným içinde kaybolduðum bilinmezlik Karýþamadý rengin rengime.
Ellerin üþümedi mi hala? Özlemedin mi? Ulaþmadý mý sesim ruhuna? Düþmedi mi gözyaþým yanaklarýna?
Ben bu denli sensizken... Bu denli zehirleniyor ve yok oluyorken.
Bu vicdansýz, çeliþkili hasret kime? Çýk gel... Sorgusuz ve çýkarsýz
Sadece yüreðini al ve kaybolmadýysa gülüþünü
HADÝ!
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yasemin YILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.