SÖZLERİMİN KALBİ VAR

Yüreðimde tutuþan ateþlere
akýtsamda gözyaþýmý
söndürmez içimde ki yangýný
yokluðunun yurduna düþtüm bir kere
bitmez gönül çilem


göç etti seviçlerinden yüreðim
Eylül gibi Ekim gibi
dökülür yüzümden gülüþlerim


Sarýp sarmalayan tek yokluðundur beni
sen yokluðun içindesin diye
çýkarmam sesimi.


Ah...
ömrüm canýmýn caný yâr
gülüþlerin girse bir sabah koluma
uyan geldim dese nevar ?


Dar sokaklar daralan nefesim
gönlümün sana açýlan penceresinden
süzülüp girdin ya içeri
sen ateþ olup yaktýn
ben eridim mum gibi
Aþka bulandý tenim...


bana nasip olmayan vakitler kime düþer
kim içer gülüþlerini ?
bir gece vakti aklýna düþersem
yalnýzlýðýmdan taný beni ..!


Ah ...
ömrüm canýmýn caný yâr
bak dökülüyor kirpiklerimden
sonbahar...



21Ekim2016 / ÝZMÝR


Canan EREN

Sosyal Medyada Paylaşın: