Deniz;güneþin þavký vurduðu zaman,
Senin üstüne,
Bir martýya,ya da bir karabataða,
Bakýp bakýp yazýlýr bu þiirler,
Sabahýn 0.6’sýn da...
Oltaya takýlmayan balýklara,
Kýzýlýrken yazýlýr...
Yanarsýn sabah güneþinde,
Kürekler ellerini acýtýr,
Sanki bir Forsa’sýn açýk denizlerde...
Say ki o açýldýðýn denize,
Binlerce eski zaman denizcisinin,
Gözyaþý da karýþmýþ...
Acýtýr eski aþklar,
Ellerini acýtýr,yüreðini acýtýr,
Tahta saplý küreklerle birlikte...
Alýrsýn yanýna bir seyyar radyo,
Balýklarla beraber dinlersin...
Sabahýn altýsýnda,
Seviþen balýklar vardýr belki,
O anda deniz dibinde...
Ýki dakika sonra senin oltanla,
Aþk’larýna kan doðranacaðýný bilmeden yüzüp duran...
Radyonun sesi cýlýz da çýksa,
Çalýyordur yine...
’’Baharý bekleyen kumrular gibi,
Sen de beni bekle sakýn unutma...’’
Beklemediler ve sabretmediler...
Sadece;
O yaðýz atlarýn yelelerine tutunarak,
Baþka bir zaman dilimine gittiler...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.