yeminle...
çerçevenin içindeki ihaneti sildiðim günden beri
çok daha iyiyim eskisinden
çýramý yakan bir kibrit çöpünün
canýný baðýþladýðým o hengameden sonra
artýk hiçbir yangýnýn yüzü deðmiyor acýma
en sevdiðim türkünün ölümüyle birlikte
hýrpalandý köy duruþlu masum düþüncelerim
yol ayýrýmý bir kavþakta çektim elimi ayaðýmý
egzoz dumanýnýn býraktýðý isten beterdi rengim
kýsmi felç geçiren duygularýmýn üstüne
kehribar sarýsý saçlarýný sürdü usulca
bu defa ýskalamayacaktým
ýslýðýma çarpan mutluluðun týnýsýný
taþ devrinden çekip aldýðým kalbimden
hayat pýnarý akýyor çatlayan yanlarýma
içime saadet dolu gülüþleri doldu
adý huzur olan þehrinde bulmuþtum
tufanda kaybettiðim yerimi yurdumu
taþa anne demeyi öðreten
bir kadýnýn sabrýyla iyileþti yaralarým
-artýk aþka kurþun kadar yakýndým…-
Cömert Yýlmaz