ERTELENMİŞ İNTİHARIN PROVASI

Kollarý kesik bi cellat var içimde
Adýnýn hakkýný veremeyen yaralý
Iþýklar söndüðünde uyanýyor uykusundan;
“Býrak artýk þu rolü!
Git, git, git…
Defol git artýk!” diyerek baþlýyor konuþmaya.
Ne söylüyorsa yazýyorum ardýndan
Uçurumlardan atlýyorum
Satýrlara düþüyorum
Kurþunlara diziyorum beynimi
Urganlara asýyorum boynumu
Sýyrýlýyorum kendimden
Sýyrýlýyorum
O çirkin, yaralý
Çiðnenmiþ et yýðýnýndan
Yabancýlaþýyorum hayata
Uzaktan seyrediyorum
Ölü bedenin nasýl çürüdüðünü
Þu midesiz böceklerin gözlerinde beliren ýþýk yok mu
O ýþýkla siniyor,
Uzaklaþýyor celladýn söyledikleri
“Býrak artýk þunu
Git, git, git…
Defol git artýk!”
Uykudan önceki son sözleri oluyor celladýn
Ben…
Ben…
Ben yine olduðum yerde
Beceriksiz,
yorgun,
arafta
ertelenmiþ intiharýn provasýndan
hastalýklý beynimle dönüyorum güne
yine hastalýklý
yine hasta
kime diyeyim celladým pusuda diye
kime.

Hüseyin Gökmen
10/10/2016

Sosyal Medyada Paylaşın: