İstanbul
Uzun zaman oldu
Oysa çoçuklugum geçti koynunda
Arnavut kaldýrýmý yollarýnda
Sýrtýmda yükle koþtururdum
Eski cenevizlilerden kalmýþ hanlarýna
Hava o kadar soguktu ki
Üþüyen ellerim, soguktan kýzarmýþ burnumla
Yokuþlarý cýkarken
Kendimce küfür ederdim
Daha nediyeyim onbeþ yaþýnda
Ah be galata kokunu özledim
Belkide gençligimi
Fakirligimi özledim
Hasretin çekiyor beni yine oralara
Bakýyorum
Eskilrden kalmýþ fotoraflara
Zayýf çelimsiz
Bir okadar da gururlu çýkmýþým fotoraflara
Evet hala bir yaným istanbul benim
Neden mi
Ýstanbulu çekmiþim cigerlerimin içine
Býrakmam diyor bu nefis
Piþman olmam istanbulda yaþadýgýma
Öyle bir þehir ki
Çýkarmýþ bagýrýndan cok degerli evlatlarý
Ýsimlerini sayamam
Hepsi birbirlerinden istanbullu aslýnda
Beyoglu, kasýmpaþa, galata
Gezerken istanbulun sokaklarýnda
Þehri istanbulun bir parçasýdýr aslýnda
O zaman ölünceye kadar
Aldýgýmýz her nefeste istanbulda
16 08 2016
Gürkan baykal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.