ÇORAKLARA EMANET BİR GÖNÜL İŞTE...

Mahlasýný kýbleye rehin veren tekerlek hüsranlar:
Kýpraþan umudun çalýntý bekâreti.
Haybeden tutulmaksa aþk’a;
Kýyamet habercisi bir istihbarat,
Yüreðin toz kondurmaz yangýnlarý.

Islaklýðýný maharet bilmekle gözlerin ferine sokulan
Nifakta belirsiz bir öfke;
Baþtan sona yalan, demek isterdim oysa
Gönülsüz cümlelerin baðlanmýþken basireti,
Fýtratýma uyan beyaz’ýn mahremiyetini ýrgalamak kadar da asýlsýz olmalý,
Sezilerini öldürdüðüm benliðin görünmez asaleti
Yine de…

Evet, yine de bastýrýyorum açlýðýmý;
Gýyabýnda aþk’a kara çalan bir diyetin ebedi misafiriyim hanidir,
Çalýp çalacaðým hüzün þarkýlarýna baðdaþ kurmaksa maharet
Oralý bile deðilim bu günlerde.
Ismarlamamýþtým oysa bin bir sýrla,
Hayalini uzak tuttuðum serzeniþlere gizlediðim onca teferruatý.

Hazmedemediðim yoksa hak etmediðim mi?
Kýyasýya sinen ruhumun býçak sýrtý dalgýnlýðý;
Umudu peþkeþ çeken istifli yorgunluðumun yanýk teninde
Zaman zaman rehavete bürünüp ölümü teðet geçen…

Ýstikbalimi buyur etmekse en rezil reçete
Hele ki kýyýsýnda gölgeleri dost bilen bir seyirde
Yakalandýðým tufanýn adsýz bilançosu.
Çalakalem yaþamýþtým bir zamanlar;
Bir ringde postunu sermekle baðnaz bir sükûtu
Yaren bilmek,
Çoraklara emanet bir gönül iþte.

Sarhoþ çýðlýklarýmýn müsebbibi en aykýrý nizam,
Seviden arda kalansa muteber bir hüzünde raks eden sayýsýz i mge:
Bu yüzden mi tecelli edene yýðdýðým anlýk neþe?

Belli belirsiz bir telaþý içmek,
Yetmedi sürgün bir ruhu azat edip
Gölgelere sermek ruhumu,
Zývanadan çýkan bir buklede yükseltirken çýtayý.


Sosyal Medyada Paylaşın: