Yüreðim içerden hergün sessiz sessiz kanarken
Ben býktým artýk etrafýma durmadan
Böyle yüzümdeki sahte gülücükler atmaktan
Herkesi mutlu edip
Kendime geç kalmaktan..!!
Kalmadý gençliðim
Yol yarýyý çoktan geçti,
Olsaydý eski halim,
Yapýþýrdým bende bir köþesinden
Þimdi hangi dala uzansam,
Hangi gülü koklamaya kalksam
Elimde kalýyor tuttuðum bütün dallar..
Acaba tutunduðum dallar mý çürük,
Yoksa ben mi güçlüyüm ?
Oysa yürümeye derman kalmadý dizde
Kaderin karþýma çýkardýðý
Yürekler öyle zalým öyle acýmasýz ki
Eller gönüllerince her yürekte
Zevki safa sürerken,
Nedense ben girdiðim yürekte
Zemherinin tam ortasýnda
Sokaktayým
Ne gidebilecðim bir liman,
Ne’de sarýp ýsýtacak bir sevgilim var
Bir kardelen misâli
ÜÞÜYORUM,ÜÞÜYORUM
Durak YÝÐÝT
Gönüllerin Þairi
KOCAELÝ
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.