SENSİN...!
SENSÝN …!
Anlatýrým adý altýnda benliðimi zehir akýtan,
Taþlarý yerinden oynatýp yapboz oyunu yapan,
Zemheri gecenin koynunda býrakan
Sensin…
Destan gibi yazýp-yazýp giden,
Gittiðinde gelmek bilmeyen…
Hasretliði çocuk oyunu zanneden,
Sensin…
Sorularýmý daraðacýnda býrakan,
Cevaplarý belirsizlik içinde boðduran,
Gecenin ayazýnda yakýp kavuran,
Sensin…
Sen, niyetimi Salih mi diye bakarken,
Ahmetleri, Mehmetleri kapýlarda fink attýrtan
Gözümden gönlümden kaçarken
Bu aþkýn katili sensin, sen…!
Çarmýha gerdim bütün sorularýmý,
Aðrýyan sol yanýmý tuz basýp yaktým…
Fakat
Nefes nefesinden geçti de,
Beynim sorulardan vazgeçti de
Hasretlik ilmek olup beni ördü de
Azrail kapýma gelip ‘hadi’ dedi de,
Yüreðim yanmaktan geçmedi,
Diyordum ya “yerle yeksan olsa da vazgeçmem” diye…
*** Ismahan ÇERÝBAÞI – 25.08.2016
Sosyal Medyada Paylaşın:
ısmahan çeribaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.