DÖRT KOLLUYA BİNDİRDİM

DÖRT KOLLUYA BÝNDÝRDÝM

Temel bir hastanede,
Gasilhane imamý,
Dünyadan göçenlere,
Veriyor son selâmý.

Dursun’un yolu bir gün,
Düþer bu hastaneye,
Gezer bütün katlarý,
O da bilmez, ne diye.

Bakar ki bir kapýda,
Gasilhane yazýyor,
O sýcakta, içerden,
Serin hava sýzýyor.

Merak eder, acaba,
Ýçeride neler var,
Kimseye sezdirmeden,
Hemen odaya dalar.

Bakar ki bir taþ yatak,
Üstünde ince yorgan,
Daha ne istesin ki,
Budur derdine derman,

Hemen yatar yataða,
Der ki, Az kestireyim,
Kimsecikler görmeden,
Biraz keyif süreyim,

O, rahatla uyurken,
Temel girer içeri,
Birden gözleri parlar,
Teneþirde müþteri.

Der ki, Hiç beklemeden,
Vazifemi yapayým,
Mevta yakýnlarýndan,
Bahþiþimi kapayým.

Getirir sýcak suyu,
Tasý alýr eline,
Horon havasýný da
Yerleþtirir diline.

Ýlk tasý döker dökmez,
Dursun basar feryadý,
O, uyku derdindedir,
Yarým kalýr muradý.

Bir feryat, bir gürültü,
Yýkýlýr hastahane,
Herkes koþar kapýya,
Sorarlar, Bu olan ne?

Az sonra bizim Temel,
Gasilhaneden çýkar,
Biriken insanlara,
Þöyle bir üstten bakar.

Baþhekim sorar hemen,
Bu ne gürültü böyle,
Neler oldu içerde,
Bize doðruyu söyle.

Temel döner hekime,
Der ki, Sayýn amirim,
Siz hiç merak etmeyin,
Ben iþimi bilirim.

Az önce gelen mevta,
Az biraz huysuz çýktý,
Bana itiraz etti,
Tatlý canýmý sýktý,

Tutturdu, Ben ölmedim,
Gitmem öbür tarafa,
Dedim, Nasýl gitmezsin,
Olur mu böyle kafa?

Aldým gasil tasýný,
Kafasýna indirdim,
Birazcýk zor olsa da,
Dört kolluya bindirdim.

Sosyal Medyada Paylaşın: