yaşamın en haliyim

elleri nasýrlý bir emekçidir babam
daha dün çocuklar ölürken
daha dün sokaklar yakýlýp
evler yýkýlýrken
sen o yitik þehrin
uzaðýnda kalýyordun
bende içindeydim o þehrin

zulmet içindeki kötülüðe
içindeki kahpeliðe zulmet
küfret avazýn çýktýðý kadar
haykýr,
umarsýzlýðý, kahpeliði yok et içinden
ömrüne atýlan her taþý
her tokatý
avuç içlerinde yoður
nerede vurulduðu belli deðil çocukluðunun çünkü
yaþasaydým, yaþasaydýn, yaþasaydýk
insanlýk da yaþayacaktý
buralarda
bu topraklarda
adýný haykýracaktým sonra
daðlara, taþlara
nehirlere, kuþlara, çiçeklere
ve güneþi getirecektim sana

avuçlarý nasýrdan kanarken babamýn
anamýn o ürkek bakýþlarýna takýlýrdý gözlerim
nasýlda ürkek bakardý anam
nasýlda içi sýzlardý
oysa bilirdi babam güçlü
babam yiðit
babam namuslu bir emekçiydi

ey ýnsan
beni insanlýðýmla sev
beni kendinle bir tut
beni ezilmiþliðimle
beni sömürülmüþ
ötekileþtirilmiþ
ayrýþtýrýlmýþ
ve asimile edilmiþ yanýmdan sev
beni imla kurallarýnda olmayan
tedavülü imha edilmiþ bir özlemle sev
beni insan yanýmdan sev
dilin rengin ýrkýn mühim deðil

orta doðuda ki bir çocuðun hüznünde sev beni
illegal sevinçlerin adýnda bul
çiçeðe bakan bahar da gör
yarýný kucaklayan sensin çünkü
ve içimde ki çocuðun ellerinden tut
beni dili yasaklanmýþ bir çocuðun
özgürlüðe olan inancýyla sev
çünkü ben
yaþamýn en haliyim
özlemini kurduðum

ibrahim dalkýlýç

14/08/2016
14:25 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: