ilk gözümü açtýðým yerde gördüm seni en parlak yýldýzý gösterdin sensin dedin tüm gökyüzümü kaplar yansýn insan halkasýnda elin elimi tutar ayný yöne çevrilir bakýþlarýmýz
birlikte karþý çýkarýz üstümüze örtülmeye çalýþýlan kara örtülere bir yolda yürürüz; insanlýk yolunda ikimiz de katlanamayýz karartýlmasýna ýþýklarýn yalnýz býrakýlmasýna her bir insanýn
en acý günlerimde rastladým sana olduðum yeri gösterdin nasýl onaracaðýmý ezik yapraðýmý yerden kaldýrdýn baþýmý sende gördüm gözlerimi güzelmiþim bütün insanlar kadar ben de çoðalýrmýþým birbirine sokulan yaðmur bulutlarý imrenirmiþ bana yani, ben varmýþým, yaþýyormuþum..
19. 06. 2016 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.