Cumbalý evde otururdu iki göz odasýnda huzurlu Birgün kalbine aþk düþtü Ýþte o zaman sýðmadý ne iki göz odaya ne dünyaya Öyle yaktýki sevda Isýndý yüreðindeki kor ile Sonu yoktu bilirdi yanmalarýnýn Mevsim yazmýþ kýþmýþ farketmezdi Birgün bir poyraz esti Yüreði kara kýþ oldu Pembe düþlerini simsiyah bir örtü kapladý Düþ bozgunu, iki göz odasýna girmiþti Yüreði don mevsimini tanýmýþtý Örselendi hayattan Ve zemheri karanlýðýna doðru yol aldý Ne aþk ne yanma ne yaþam kaldý Kalan tek þey yaraydý...
Asi_
Sosyal Medyada Paylaşın:
asi_ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.