Bir düðüm daha attým boðazýmdaki düðümlere bugün anne,
mahzun bir kaygý içimde..
sen gittikten sonra
birkaç mutluluk yaþadým
yaný sýra binlerce acý
burnumdan geliyor anne içtiðim süt
sütünün rengi saçlarýmda
zehrini içine akýtan akrep gibiyim
fiþini çeksinler diye bekleyen komalýk hasta
ölmek istiyorum anne en güzelinden ölmek
kimsesizliðimi
kimlikli zamanlarýma gömmek
kurtulmak istiyorum sancýlarýmdan
sarýlmak þifâlý bir duâya
durulmak öfkelerimden
soluklanmak bir yol ayrýmýnda
ve u’yanmak mavi bir rüyayla
kýrmak tabularý
dizmek kurþuna tüm harfleri kederi yazarken
kusmak kinimi
ve susmak yaðmuru esir almýþ dünyaya
göðün gözlerinde kanýyor yetimliðim bilsen
esir almýþ gülüþlerimi buhur
dolandýkça baþýmda karabulutlar
bir sokak lambasý aydýnlatacak bak bugünümü de
dilimi burkarken yaramý daðlayanlar
görmemeli kimse öldüðümü
ecelim koca bir okyanus
azrailim bulutlardan tutmalý ellerimi
martýlar öpmeli alnýmdan
tabu(t)suz gömülmeliyim bu sefer
yunuslar taþýmalý sýrtýnda beni
bir deniz dalgasýnda arýnmalýyým gün’âhlarýmdan
utanmalý kader bu defa yazýsýndan
utanmalý
bakma öyle bu bir veda deðil anne
terfi ediþ sonsuza
kendime binlerce kez veda ettim ben de
gidemedim biryere
bilmezsin sen, bilmezsin belki yalnýzlýðý
yetmiþ milyon içinde kalabalýk yaþayamamayý
bilmezsin belki
boðazýmdaki düðümelere hergün bir yenisini attýðýmý
sustum anlaþýlmak için
belki susturuldum
sustuklarýmýn adýný þiir koydular anne de
anlamadýlar acýmdan kývrandýðýmý cümlelerimde
anlamadýlar kavrulduðumu yokluklardan
onlar beni þiir yazýyor sansýn dedim önce
ben acýlarýmý seriyorum ipe un renginde
âh içimde mahzun bir kaygý
elimde mor sancýlý konyak dolu sanki bardaðým
dilimde veda türküleri
dilimde ecel sýzýlarý...
kaldýrýmlar dökülmüþ yaralarýma
zift kokan umutlar kömür yanýðý
kesilmiþ suyu evimizin
tutulmuþ dili mücrimlerin
dokunurken genzime aðýr ko(r)kular
ve batarken tuzlu çakýr dikenleri ruhuma
bilirler mi dersin çaresizliðin rengini anne
beklemenin grisinde kaybolan sevinci
saniyeleri saliselere gelin eden zaman devgecini
kurutulmuþ gül yapraklarýnda
taze umut yeþertmeyi mesela
býkmadan usanmadan...
umudu yitik bir þiirin baþýndayým
gözlerimde elêm
sözlerimde yeni cümleli hüzünlerim
boðazýmý sadýk bir düðüm kilitliyor yine
hayata verdiðim bir susuþluk ara tesellim
kayýplardayým mütemâdiyyen
güneþ doðsun istiyorum oysa
mavi bir bilye ýsýtsýn avcunu çocuklarýn
ve bir avuntu çýnlatsýn gök’yüzümüzü
-barýþ gelecek
bitecek savaþ bir gündönümünde
çile ateþimiz sönecek
geçecek!
o geçmez dediðimiz hersey..
ki
artýk geçsin
ve b i t s i n ..