Soðuktu ellerin Mor bir geceyi sýðdýrmýþtýn boynuna Ellerin zamanýn Atlas’ý Sýrtýnda taþýdýðýn dünya öylesine aðýr Ve hiç bir fotoðrafa sýðdýramamýþtým gözlerindeki bakýþý
………………… Ellerin sabun kokulu bir sabah günaydýný kadar narindi geçmiþinde Ellerine nankör Dünyaya cömert verendin ! Sen ! Kýyýsýnda huzur bulduðum Tanrý kadar heybetli ve güzeldin ! ………. Þimdi aklýmdan çýkmýyor ölüm O kýzýl bahçeli gün ! Aþk gibi yaþadýðým zaman Ve bitimsiz bir gonca gibi her gün açan gülüþün ! Sadece an’ý deðil anýlarý da kutsardýn gülümsediðinde Ay ýþýðý kýskanýrdý yakamozlanan sesini Gece bin bir ulumasýna hazýrlanýrdý çakallarýn Sus pus olurdu ýþýklý evlerin pencereleri Bacalarý tüten evlerdeki insanlarýn sohbetlerinde bitimsiz bir aný olma ihtimalin geldikçe aklýma Ýsyan boþanýyor zembereðinden
Sunaklarda kurban ettiðimiz adaklarýn sebepsiz çýðlýklarýdýr zaman ! Zaman edilgen çýðlýðýmýz Altýnda kaldýðýmýz çýð Gözlerini gözlerimizde unuttuðumuz aðaçlardýr !
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülgün Aydın Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.