seni sevmek yüreðimin suçuydu benden bilme cahilliðine ver garibanýn hor görme
düþünemedi belli ki düþünemedi yalnýzlýðýný gül gibi yakasýnda sýzýný mýh gibi koynunda anýlarýný boncuk boncuk gözyaþlarýnda yeminlerini ardýn sýra býraktýðýn enkazýn altýnda koyup gideceðini
aklamayý söküp atmayý yakýp yýkmayý çok denedi
çorak bir çöldü sevdan,yeþeremedi o kadar kalabalýktý ki boþluðun, kendine avuç içi kadar yer dahi edinemedi sahipsizliðini gözyaþlarýyla örttü her gece acizliðini kimselere belli etmedi dað taþ üstüne geldi izlerin,buz gibi kýþ gecelerinde yüreðini ateþe verdi yaðdý esti gürledi ne ettiyse kendine etti yine de seni sevmekten vazgeçmedi öyle ki; býraktýðýn boþluðunu bile sevdi...25/05/2016 Can Çalýþkan Sosyal Medyada Paylaşın:
Can Çalışkan Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.