Düþle seviþen yüreklerin koynundaki prangadýr hüzün. Avuç içimizdeki yabanýl rüzgârý okþadýkça biz, kendimiz olmaktan çok ötelere solgun bir yaprakça düþeriz. Kýrýk aynalar ararýz derin sularda çýðlýðýmýzý süzecek ve bizi kendimizden aþýrýp yüzyýl sonrasýna götürecek.
Devrilmiþ bir günün ekseninde baðdaþ kurup otursam diyorum kendimle baþ baþa kalýnca. Ýnsanlar derme çatma kulübelerine öteberi taþýr iken, ben yüzyýl sonralarýna gidecek bir geminin saklanma odalarýna atýp kendimi okyanuslar aþýp, yeni çehreler görmek istiyorum. O býkkýn bedenimin gölgesinde geceleyip, deðiþken iklimlerin gizemli coðrafyasýnda terlemek istiyorum.
Nicedir unuttum masal dinlemeyi. Nicedir kendi kabýmdan içtiðim sularda izledim asýk yüzümü ve bir baþýnalýðýmý. Kaygýlar saðýp, hüzünler astým kuru dallara. Ýltica güneþler geçirdim bekleyiþlerin kanlý tülbendinden. Kýyým sesler çoðalttým gönlümün derinliklerinde ve kendime her yüzümü dönüþümde nefessiz kaldým.
Ayný yataðýn karanlýk dehlizlerinde üþümüþ ellerimle okþadým kimi aþka dargýnlýðýmý. Kelimeler akýp geçti usumdan, sözcükler yamalý bir aðaç gibi rüzgârým oldu, dudaklarýmdaki o efsunlu mýrýltýlardan þiirler sayfalara aktý. Dilim acýyla paydaþ oldu, kanadýmdaki o hayali perdelerde nice düþler dile geldi.
Çiçekler açar iken her gece usul usul, sular serptim yüzüme, serseri bir kurþun olup çöller aþtým, çýðlýk koylarýnda kendimle seviþtim. Nice kavgalar resmettim yaþamaya dair. Nice yalanlardan doðrular sergiledim kendi sahnemde. Ayný kaptan aþlar yediðim can parçalarýmý topraða gömdüm, ayný çatýnýn altýnda nice geceler geçirdiðim kan baðlarýmýn vefasýzlýðýnýn alnýndan öptüm.
Usumda her yeni döngüde yeni imbatlar açtý yine de. Kavgam gülümsemeyle seviþti, açlýðým tokluðun derinliðinde sabrý seçti. Yeni gülüþler açtý gönül sofamda. Yeni albeniler büyüttüm minicik ellerde, saf yüreklerde. Ýçimin baðbozumlarýndan sýzar iken gün ýþýðý, ben yorgun bir ömür nakþettim benliðime. Aþk üþür iken ben yalnýzlýðýmý yine de kendimle bölüþtüm.
Hiçbir beden eksilmedikçe çoðalamayacaktýr, bunu gösterdi her yeni günün akýþýnda zaman denilen kavram. Dingin mevsimler çarçabuk harcanan günlerin terkisinde el sallar iken bizlere, ben nedeni kendimde saklý bilgeliðimin krallýðýnda yüreðimi büyüttüm. Azaldýkça çoðalan figan bir naðme olup kaygusuz kavgalardan hep galip ayrýldým.
Yýllar birbirinin sýrtýna eklenip yaþlandýkça, anlar sevinçleri kucaklayýp arþa taþýdýkça ve ömür kaydýraðýndan çocuklar kahkahayla yýldýzlara baktýkça ben ozan ruhumun kayalýklarýnda aya, güneþe ve sonsuzluða huzurla el açtým.
Yangýndý benim için aþk, yandým.
Hüzündü benim için hayat, gururla yaþadým.
Devrildikçe kendi içime, çekildikçe kendi gölgeliðime hep kendimde duçar kaldým.
Adým umuda, tadým mutluluða ve künyem de aþka her daim kayýtlýdýr.
Yaþamdan insanca haz alamayanlara inat, her hak da yüreðimde saklýdýr…
Selahattin Yetgin
Sosyal Medyada Paylaşın:
Selahattin YETGİN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.