Annem...
Yüzümün güleç maskesi düþmeden
Ýyi pazarlýk ettim
geleceðin akýlcý hamleleriyle
Lâkin
Uzak mesafelere mutluluk çizemedim
Denize (s)atamadým
sýrtý pelerinli kahramanlarý
ve
Kaç temmuz’a baktý gözlerim dürbünsüz
yýldýzlara baygýn bakýþlar rehin býrakarak
Annem...
Bir gün onbeþ dakika ünlü olacaðýmý...
kendi kaderimi çizeceðimi tahayyül ederek yaþadým
Hâlâ kendimden geçmemiþken
bu zelillikten kurtulacak iyi bir neden aradým
Firenleyemedim
kýrýk parmak uçlarýmý
Çevirdim anahtarýný yalnýzlýðýn
Gerçekleþmesini istemediðim,
içimdeki o kötü his, hýzla aralanýyor
Senden beni baþka gezegene götürmeni istiyorum.
Annem...
Dizginlemediniz hiç hayal gücümü
kendim için korkmadýklarým
baþka çocuklarýn hayallerine dokunuyor
Zaten
uzaktan kumanda kimin umrundaydý ki
kimse gökyüzünü deðiþtirmesindi yeter!
Ayaðýnda ayakkabý olmayan asýlsýz bir ihbarýn
Asýlsýz ihbarcýsý gibi kalýyorum öylece
Ah annem!
biliyorsun...
Babasýzlýðýn, baba sýzlanmasý bu...
Çocuk yaným
Janjanlý kazaðýndan ne istedi ki yýldýzlarýn?
Bu gece de rüyâlarýma rayiha üflemezse rüzgâr,
yaptýðýndan kesin utanmalý...
Hýzla kalabalýða, gökten i’câz da yaðsa
Üstüme yýðýlmaz bir gram aðýrlýðý
Ah’laki ilkeler artýk kimin umrunda
Mutluluðun resmini görmemiþ olsam
Yeni bir þey istemezdim hayattan...
Annelerimiz günün kutlu olsun.
zєץиєp є¢є