soðuk karanlýklar yutuyor beni her yanýmdan bir vurgun yaþýyorum yokluðun öylesine acý ki; ruhum yanýyor karanlýðýn içinde kendimi taþýyorum...
paramparça olur da ruhum; kimseler bilmez sen bile bilemezsin; göz yaþým dinmez uzattým ellerimi; ruhun hissetmez yalnýzlýðýmýn içinde kendimi taþýyorum...
iyi geceler deyip kimsesizce býraktýn yine ne umarsýz yangýnlar düþürdün benliðime hadi git uyu sen; gecenin bir yerinde ben; karanlýðýn içinde hep seni yaþýyorum...
Metin Kaya ÝLHAN Faroz TRABZON Sosyal Medyada Paylaşın:
Metinkaya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.