UZUNCA BİR NAZIM

Gözlerin...
Gözlerinin derurunda kaybolasý var insanýn
Iraðým,yakýn olduðum kadar ýrak
Nefes kadar,nefs kadar yakýn

Olmasýný isteðim hayallerim kadar ise ýrak
Bak þu zamana...
Akýp gidiyor Su misali
Sen...Bir sen kalýyorsun,öylece,öyle kalýyorsun

Saçlarýn var ya...
Ýþte onlar dahi bambaþka
Gamzeli tebessümün altýnda yatan
O uçsuz tefekkürriyatlar

Hepsi ama hepsi oradalar...
Kalan sadece sensin
Gönülde öylece kaldýn
Durdu derviþ þöyle kuytu bir yerde

Bakýndý etrafýna anlamsýzca
Bilmiyordu neye niçin baktýðýný
Baktý,sadece bakakaldý öylece...
Çehresine vuruyordu baharýn güzel yeli

Yine de baktý...Öylece baktý...
Bir Perçemli yollara baktý
Bir de yelde ötüþen kuþlara...
Derin tefekkürriyatlar içerisinde,baktý

Ýç geçirdi kendince...
Dedi...
’’Ben neyleyeyim sensiz sessizliði ey gönül’’
Bakakaldýðý yerden doðruldu

Dimdik doðruldu derviþ
Sanki bir kendisi vardý orada,birde sol yanýnda ki
Ne ötüþen kuþlar
Ne bahar yeli

Ne de diðer vuslatlar benliðinde idi
Sadece ’’O’’ var idi
Bir ’’O’’ bir de kendisi
’’O’’ dedi derviþ

’’O’’ beni bana anlattý
Þu bana tebessüm eden ýþýðým kadar parlaktý
’’O’’dedi derviþ...’’O’’ iþte ’’O’’
Devam eyledi derviþ:

’’UFKUM DAR;UFKUM KAPALI
BEN NEYLEYEYÝM SENSÝZ SESSÝZLÝÐÝ
VARLIÐIM...
BÝR;BENLÝÐÝMDE BÝRÝKMÝÞ TEFEKKÜRRÝYATLARIM
BÝRDE SOLUMDAKÝLER
ÝÞTE ’’ONLAR’’’
SANA VAKFOLUPTA
BANA NASÝP OLMAYANLAR...
Sosyal Medyada Paylaşın: